بسم الله الرحمن الرحیم
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
السلام علیک یا اباعبدلله و علی الارواح التی حلت بفنائک

آغاز سال قمری و محاسبه احوالات نسبت به سال گذشته
از جهتی به سال جدید (قمری) نزدیک می‌شویم، چون وقتی محرم می‌آید همان طوری ‌که می‌دانید یک سال از عمر ما می‌گذرد، و بلوغ دختر و پسر روی سال قمری است.

وفیات و موالید اهل بیت (علیهم السلام) روی سال قمری می‌چرخد. مناسبات دینی حج، صوم و … روی سال قمری می‌گذرد، با توجه به همین مسئله ما در بیستم یا بیست و یکم ذی الحجه و در آخر سال هستیم. لذا اهل سلوک محاسباتشان را شروع کنند، محاسبات آخر سالشان را و ببینند که امسال حالشون با سال گذشته چگونه است.

عرض کنم که در ضمن ما باید متوجه باشیم که هشتم ذی الحجه امام حسین (علیه السلام) و کاروان حسینی از مکه حرکت کردند، و الان که حدود سیزده روز هست در مسیر به طرف کربلا هستند، و در این مسیر خبر شهادت حضرت مسلم بن عقیل (سلام الله علیه) رو آقا دریافت کردند.

لزوم توجه اهل سلوک به مقتل و زیارت عاشورا
اهل سلوک خلاصه‌ی مقتل را باید بخوانند، مقتل امام حسین (علیه السلام) را آماده کنیم و در منزل، برای خود و اهل منزل‌مان بخوانیم. زیارت عاشورا هم که دستورش به طور مداوم و مرتب از اول محرم تا روز عاشورا هر سال بوده است که هر روز قرائت میشده است.

ما امشب در دورود هستیم زیارت عاشورا را بین دو نماز خواندیم، در متن زیارت عاشورا مطالبی هست که قابل توجه است.

گزینش بخش‌هایی از زیارت عاشورا و دعای علقمه؛ برای دعا، سجود و..
من پیشنهاد می‌کنم بعضی از این ادعیه در متن یا اون دعایی که در سجده هست یا اون دعای علقمه که بعد از نماز زیارت قرائت می‌‌شود را دوستان جدا کرده، بنویسند و در قنوت نماز یا در سجود در حالات مختلف، بخوانند.

مثلا این فراز زیارت عاشورا که میخوانیم «اللهم ارزقنی شفاعه الحسین یوم الورود و ثبت لی قدم صدق عندک مع الحسین و اصحاب الحسین، الذین بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام»، این را در هر حالی می‌‌شود خواند.

یا فراز دیگر که در متن زیارت عاشورا آمده «اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد وآل محمد» و همچنین جمله‌ای که می‌فرماید «اللهم اجعلنی فی مقامی هذا ممن تناله منک، صلوات و رحمه و مغفره» این را هم در اوقات دیگر باز می‌‌شود خواند، البته با حذف اون کلمه‌ای که می‌گوید «فی مقامی هذا» چون اگر بخوانیم «فی مقامی» باید در حال قرائت زیارت عاشورا باشیم. پس در حال خواندن در غیر زیارت عاشورا با حذف این جمله باید بگوئیم «اللهم جعلنی ممن تناله منک، صلوات و رحمه و مغفره» این دیگه خودش تعمیم پیدا می‌کند.

و هم‌چنین جمله چهارمی هست که این رو هم در هر حال می‌‌شود گفت «اللهم جعلنی عندک وجیها بالحسین علیه السلام فی الدنیا و الاخره» و فراز دیگری که می‌گوید «و أسئله ان یبلغنی المقام المحمود لکم عندالله» که این نشون میده مقام محمود رو می‌تواند غیر از ائمه (علیهم السلام) داشته باشد و در قرآن هم هست که «وَ مِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَهً لَکَ عَسى‏ أَنْ یبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً» (آیه ۷۹/ سوره اسراء)، مقام محمود مقامی است از مقامات معنوی و مقام پسندیده خداوند.

حالا این‌ جمله‌های دعا که من عرض کردم شرح و تفسیر هم دارد، از فرازهای دیگری که از دعای علقمه می‌شود استخراج کرد «یا من هو اقرب الیّ من حبل الورید» خدایی که تو به من، از رگ گردن نزدیکتری «یا من یحول بین المرء و قلبه» خدایی که بین انسان و دلش تو حایل می‌شوی، یعنی ممکن است که انسان یک اراده‌ای بکند یک تصمیمی بگیرد بعدا یک‌دفعه این تصمیم عوض می‌شود.

اراده الهی در تغییر تصمیمات و مقدرات
این چه نیرویی است که این تصمیمات و اراده‌های انسان را عوض می‌کند.
حضرت علی علیه السلام فرمودند «عَرفْتُ اللّهَ سُبحانَهُ بفَسْخِ العَزائمِ، و حَلِّ العُقودِ، و نَقْضِ الهِمَمِ» من خداوند را از آن‌جا می‌شناسم که می‌بینم انسان‌ها عزیمت می‌کنند، قصد می‌کنند، همت می‌کنند یک کاری انجام بدهند و مقدمات هم فراهم می‌شود، ولی بعد یک‌مرتبه عوض می‌شود، این چه دستی است که این اراده ها و تصمیم‌های بشری را متغیر می‌کند؟!

توجه به معانی این فرازها موجب حضور می‌شود
پی ببریم به این قدرت پنهانی خداوند «یا من یحول بین المرء و قلبه» یا اون‌جا که می‌خوانیم «یامن لایخفی علیه خافیه» خدایی که هیچ چیزی از او مخفی نمی‌ماند. « یا من تشتبه علیه الاصوات» خدایی که برای او، صداهای متغیر و متنوع بندگانش موجب اشتباه نمی‌شود.
یعنی شما یک ضعیفِ یک فرد بشر، اگر یک جمعی بخواهند با هم صحبت کنند ممکن است که نتوانی تشخیص بدهی که این صدا از کدوم شخص است.

ولی دراین دنیای مُزدحِم، دراین دنیای شلوغ دراین دنیای میلیارد‌ها بشر، هرکس از هر گوشه دنیا خدا را بخواند او صدای بنده‌اش را می‌شناسد، می‌شناسد که این صدا از کجا درآمده و از چه کسی هست، و این یک نوع قدرت و توان عظیم الهی است که این‌گونه صداها بر او مشتبه نمی‌‌شود. حاجت‌ها هم که زیاد هست، عرض حاجت به درگاه او، او را به اشتباه نمی‌اندازد با اینکه حوائج زیاد است. «یامن لا تغلطه الحاجات» تفکر در این کلماتی که در این دعای شریف آمده انسان را به تقرب و حالتی از حضور الهی می اندازد.

توصیه ما این است که ما امعان نظر کنیم و دقت نظر کنیم با اندیشه به این‌گونه ادعیه شریفه و کلمات ائمه معصومین (علیهم السلام) توجه کنیم تا اینکه بتوانیم از معانی این کلمات آن‌چه غایت هست، غایت معرفت الله هست بتوانیم کسب کنیم.

در جایی از این دعای علقمه هست که می‌فرماید «لاَ یَکُونُ مُنْقَلَبِی مُنْقَلَباً خَائِباً خَاسِراً بَلْ یَکُونُ مُنْقَلَبِی مُنْقَلَباًرَاجِحاً (رَاجِیاً) مُفْلِحاً مُنْجِحاً» خدایا یه جوری نباشد که، حالا آمدم زیارت و بر می‌گردم به وطنم، درحالی برگردم که دستم خالی باشد، بلکه باید این برگشت من طوری باشد که کاملا از این زیارت استفاده کرده باشم؛ راجح و مفلح و پیروزمند از این زیارت بیرون آمده باشم. و «انْقَلَبْتُ عَلَی مَا شَاءَاللَّهُ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّهَ إلاَّ بِاللَّهِ مُفَوِّضاً أَمْرِی إلَی اللَّهِ مُلْجِئاً ظَهْرِی إلَی اللَّهِ مُتَوَکِّلاً عَلَی اللَّهِ». درحالی برگردم به خانه و وطن و زن و بچه که برگشت من روی مشییت الهی بچرخه روی حول و قوه الهی بچرخه دوی تفویض و تسلیم به امور به خدا بچرخه. در حالی باشم که پشتم رو یعنی ملجأ ظهری یعنی التجاء و خودم رو پناه داده باشم به خدا یعنی ظهر و تکیه گاه من به او باشه متوکل علی الله باشم «أَقُولُ حَسْبِیَ اللَّهُ وَ کَفَی سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ دَعَا لَیْسَ لِی وَرَاءَ اللَّهِ وَ وَرَاءَکُمْ یَا سَادَتِی مُنْتَهًی َا شَاءَ رَبِّی کَانَ وَ مَا لَمْ یَشَأْ لَمْ یَکُنْ» ان شالله که دوستان ازاین کلمات فیض قلبی ومعنوی برده باشید.
والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

خرید کتاب با تخفیف

خرید اینترنتی کتاب

خرید کتاب

فروشگاه کتاب